25 marca to dzień, w którym wspominamy Zwiastowanie NMP. Jest to dobra okazja do zastanowienia się nad wartością Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
Co to jest duchowa adopcja?
Pełna poprawna nazwa brzmi: „Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą”. Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby
o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza.
Istotą tej adopcji jest objęcie modlitewną opieką wiadomego Bogu poczętego dziecka przed narodzeniem, którego przyjście na świat jest zagrożone z różnych przyczyn, szczególnie z powodu grzechu aborcji.
Duchowa adopcja polega na codziennym odmawianiu w intencji jednego dziecka dziesiątki różańca wraz ze specjalną dodatkową modlitwą przez 9 miesięcy.
Jaką trzeba codziennie odmawiać?
Konieczne jest odmawianie jednej dziesiątki różańca oraz poniższej modlitwy:
Modlitwa codzienna odmawiana w ramach duchowej adopcji dziecka poczętego zagrożonego zagładą:
„Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi,
która urodziła Cię z miłością
oraz za wstawiennictwem świętego Józefa,
“Człowieka Zawierzenia”,
który opiekował się Tobą,
proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka
które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady
i które duchowo adoptowałem.
Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę,
aby zachowali je przy życiu,
które Ty sam mu przeznaczyłeś.
Amen.”
Konferencja Episkopatu Polski na temat Dnia Świętości Życia i Duchowej Adopcji: